Het ‘Open Achterhoeks Bikepacking Kampioenschap’ is volgens ons het allereerste echte bikepacking kampioenschap van Nederland en ridez.cc was er gewoon bij. Nee, niet vanaf de zijlijn, maar keihard meeknallen in de voorlinie! Höken, brekken en angoan!
Maiden voyage
In Doetinchem bij wielercafé “Parijs is nog ver” verzamelde de crème de la crème onder de Nederlandse Bikepackers zich voor deze maagdelijke editie van het NL-bikepacking-kampioenschap. Alleen het kijken naar andermans materiaal was voor de liefhebbers al een uitstapje waard: van klassiek stalen kaders met smalle bandjes tot fatbikes met houten whiskey-proef framekoffer, natuurlijk allemaal volgehangen met de nodige high-tech tassen en fancy uitrusting. Om 15:00 werd de hongerige groep los gelaten en er werd meteen knalhard gereden. Niet echt de essentie van bikepacken, maar het testosteron moest kennelijk even in banen worden geleid. Voor ondergetekende was na het eerste stoplicht van meeknallen in de voorlinie weinig sprake meer en was een plek in de achterhoede al snel gevonden. Dat mocht de pret echter totaal niet drukken voor deze bikepacking tocht door de Achterhoek.
Het achterliggende idee
Emiel Bockting, geestelijk vader van deze uitdaging reed zelf ook mee en trakteerde de 11 deelnemers op een prachtig weekend. Ondanks een water zonnetje bleef het beloofde slechte weer uit en was het optimaal genieten op droge gravelpaden, tractorsporen en singletracks. Gewapend met een heus reglement was het de uitdaging om niet alleen de GPS-track te volgen en de voorgeschreven 200 km te volbrengen, ook moesten er onderweg opdrachten worden volbracht die bonuspunten opleverden. De puntentelling bepaalde uiteindelijk wie zich tot kampioen mocht kronen.
Als eerste opdracht stond een selfie bij het standbeeld van “Normaal” op de rol. Gelijk een mooi moment om even wat technisch onderhoud te plegen aan een fiets die een worstelwedstrijdje met een stok in de derailleur had verloren (bikepackers tip 9: met ducktape en tiewraps repareer je 80% van al je problemen). Vervolgens was het geheel in de stijl van de wereldberoemde “Barkley marathon” (bekijk die documentaire als je die nog niet gezien mocht hebben) bij het volgende waypoint zoeken naar een boek om daar de pagina corresponderend met je startnummer als bewijs uit te scheuren.
Enjoy the bikepacking ride!
De momenten dat ik voorop reed resulteerden meerdere malen in een alternatieve route. Beetje ouwehoeren en genieten gaan bij mij niet zo goed samen met een GPS -track volgen. Rond een uur of zeven was het tijd om een hapje te eten en wat extra proviand in te slaan (bikepackers tip 37: een gratis espresso bij de Jumbo is prima te combineren met inkopen doen). Echte rust was ons niet gegund want het streven was om vandaag tot het 100 km-waypoint te komen en volgens de regels moest je om 21:30 stoppen om kamp op te slaan. Na een stop op een camping om onze bidons bij te vullen volgde een korte eindsprint en was het een welkom weerzien met de voorhoede die reeds aan het gekoelde bier uit de beek was begonnen. Tentje opzetten en daarna sterke verhalen delen onder de sterren met op de achtergrond het geruis van gasbrandertjes, bikepacking at its best!
The morning after
Mijn wekker ging om 5:40, wat best vroeg was gezien de gezelligheid van de vorige avond. Snel spulletjes inpakken en ontbijtje maken en natuurlijk koffie zetten. Een enkeling had het reglement echt goed gelezen en verdienden extra punten door “bacon & eggs” als ontbijt te maken. De starttijd van 6:30 werd door slechts de meest fanatieke rijders gehaald. Via enkele uitstapjes door Duitsland gingen we op zoek naar Flamingo’s (zelfs een paar schokkend realistische impressies gezien) om vervolgens in Winterswijk bij een echte Duitse bakker (op zondagochtend open!) onszelf te trakteren op Kaffee und Kuchen.
Laatste loodjes
De laatste 50 km werden toch wel wat zwaarder en er werd wat minder gekletst dan voorheen. Wel weer mooi dat het tempo wat hoger lag dan de vorige dag. kennelijk was enige prestatiedrang ons niet vreemd. Met de finish in zicht reden we blind langs het laatste checkpoint en misten zo waardevolle punten. Met volle vaart denderden we door richting wielercafé waar we een dag eerder van start gingen.
Met een heroïsche finish werden we begroet door veel snellere bikepackers die reeds uitgebreid aan het bier zaten. Onder het genot van een “coffee on the house” werd de puntenbalans opgemaakt. Uiteraard ging dat gepaard met flinke discussies over de toepassing van vrij interpreteerbare regels. Daarna was het wachten op de laatste deelnemers. Tijd was bij dit evenement niet zaligmakend, de puntentelling bleek een veelzijdig spel van factoren. Onder kritisch toezien van de bikpackingbaas Emiel himself, werd dan uiteindelijk Joost Kleuters met 135 punten en een rijtijd van 10 uur en 50 minuten de allereerste kampioen bikepacken.
Voor herhaling vatbaar en/of gewoon zelf een keer doen!
De korte versie en moraal van dit verhaal: een prachtweekend, met een supergezellig, akelig fanatiek gezelschap door een schitterend Nederlands landschap op de mooiste bikepackingfietsen die je maar kan bedenken. Recept om volgend jaar gewoon weer te doen!
Wil je zelf eens ruiken aan het fenomeen bikepacking, begin dan eens met een micro-adventure. We publiceerden er vorig jaar een lezenswaardig artikel over.
Lijkt bikepacken je wel iets, maar zit je hoofd vol met vragen in de vorm van #Hoedan, #Watmoetikmee en #Waarmoetikopletten? Dan verwijzen we je graag door naar onze 1o tips om met bikepacking te beginnen.
Weapon of choice voor de tocht was de Trek 1120, de bikepacking variant van de alom bekende Stache en een prima keuze voor de mulle zandpaden. Voor de snelle harde stukken waren de brede 3″ banden iets minder, maar aan de andere kant wel veel comfortabeler dan skinny tubes. Een volledige review vind je binnenkort op ridez.cc
